Ja, nú er það bara það

„Öll samskipti við FME voru lögð fram í stjórninni, við sendum FME tvö eða þrjú bréf sem öll voru lögð fram í stjórninni. Ég hitti þá ásamt framkvæmdastjóra  og fjármálastjóra bæjarins á tveimur fundum í nóvember eða desember og öðrum í maí og stjórninni var eðlilega gert grein fyrir því“ segir Gunnar I. Birgisson í viðtali við Morgunblaðið.

Ég legg nú meira upp úr þessum viðbrögðum bæjarstjórans en fálmkenndum ásökunum Flosa Eiríkssonar. Raunar var ekki við öðru að búast frá samfylkingarmanninum eftir þá aðför, sem oddviti flokksins, Guðríður Arnardóttir, stóð fyrir að bæjarstjóranum.

Ekki kæmi það mér á óvart þó hún hafi hnippt í Flosa og bent honum á að það væri lítt við hæfi að vera með jákvæðar yfirlýsingar um stöðu mála, eins og hann hafði þó gert, þegar fyrir lægi að það væri bara tímaspursmál hvenær herferðin gegn Gunnari hefði endanlega gengið upp. Það væri ekki forsvaranlegt að láta neitt, sem Gunnar hefði komið nálægt, líta vel út, jafnvel þótt það hefði verið til hagsbóta fyrir bæjarbúa.

 

Munnlegt samkomulag við FME

Í brennandi húsi

Það mætti segja að slökkvilið hafi „einkaleyfi á að slökkva elda“, en ég býst ekki við að neinn myndi amast við þó húseigandi slökkti sjálfur eld, sem kæmi upp heima hjá honum.

Það liggur fyrir að stjórn LSK var, við hinar erfiðustu aðstæður, ekki löngu eftir hrun bankanna, að leitast við að finna öruggar geymsluleiðir fyrir fjármuni sjóðsins. Þetta var um það leyti sem ekki var til ögn af trausti í garð bankanna, en finna varð úrræði til að ávaxta eignir sjóðsins á sem öruggastan máta. Enginn með vott af viti, og önnur úrræði aðgengileg, hefði látið sér detta í hug að leita til íslenzkra banka, sem alla var búið að keyra í þrot og í óörugga vörzlu ríkisins.

Fram hefur komið að á fundi 19. maí gerði Fjármálaeftirlitið samkomulag við stjórn sjóðsins um að svigrúm skyldi veitt til 31. júli nk. að ganga frá því, sem lagfæra þyrfti.

Það, sem síðan er ákveðið að gera er að víkja stjórn sjóðsins frá, setja lífeyrissjóðnum tilsjónarmann og kæra stjórnarmenn til lögreglu.

Stórundarlegt. 

Sjóðsbjörgun kærunnar virði

....stofnun ríkisins

Grænmetisverzlun ríkisins, bifreiðaskoðun ríkisins, skipaútgerð ríkisins, sementsverksmiðja ríkisins og þá er loks komin Bankasýsla ríkisins. Þær fjórar fyrstu höfðu raunar verið lagðar af, svo það er ekki seinna vænna að taka til hendinni þar sem frá var horfið. Byrja upp á nýtt.

Þegar tekið er mið af einstöku afreki sendiherra Íslands í Danmörku og aðstoðarmanns fjármálaráðherra við gerð Icesave-samninga, kemur það ekki á óvart að í miðri sparnaðar- og tiltektarhrinunni skuli sett á stofn ný ríkisstofnun, sem gert er ráð fyrir að kosti 70-80 milljónir króna á ári í rekstur.

Eins og kemur fram í fréttinni af þessari nýju ríkisstofnun, er það markmið hennar „að byggja upp heilbrigt og öflugt fjármálakerfi og fylgjast með árangri þess með markvissum hætti“. Það er svo sem gott og blessað að gera eigi ráðstafanir til að koma eðlilegu bankakerfi í gang að nýju, en það er akkúrat engin ástæða til þess að setja á laggirnar nýja ríkisstofnun til þess.

Það er til staðar ríkisstofnun, sem hefur, m.a. með höndum að fylgjast með rekstri fjármálastofnana. Heitir sú Fjármálaeftirlitið. Þar ætti að vera mannskapur til að annast eftirfylgnina og ef þörf er talin á að finna vinnu handa einhverjum við að koma bönkunum á lappirnar, mætti allt eins bæta við 2-3 starfsmönnum hjá FME.

Þetta er allt hið furðulegasta mál, vanhugsað og vanreifað. Ekki þó alveg ófyrirséð þegar litið er til flumbrugangs og hugmyndafátæktar núverandi ríkisstjórnar.

 

Stofna Bankasýslu ríkisins

Hvar eigum við að geyma peningana okkar?

Það skal játað að ekki liggja fyrir nægilegar upplýsingar til að vera með hástemmdar yfirlýsingar vegna viðskipta LSK við Kópavogsbæ. 

Af sjónvarpsviðtali við Flosa Eiríksson, stjórnarmann í sjóðnum, kom fram að ákveðið hefði verið að kaupa skuldabréf af bænum snemma á þessu ári vegna þess að forráðamenn sjóðsins treystu ekki bönkunum.

Lái hver stjórninni þetta sem vill. Ekki treysti ég bönkunum á þessum tíma og var mér þó ekki gert að höndla með fjármuni lífeyrissjóðs.

Ef lífeyrissjóði er gert það ómögulegt að eiga viðskipti við sína heimabyggð á viðsjárverðum tímum, þá held ég að við getum bara hætt þessu. Það eru einmitt hinir umtalsverðu fjármunir lífeyrissjóðanna, sem líta verður til um þessar mundir og gera þeim kleyft að sinna þeim fjárfestingum, sem fjármálaböðlarnir fóru með til fjandans.(Einn góður kunningi minn lætur þessar fyrrum goðumlíku persónur ganga undir heitinu „fjármálafurstar“. Mér finnst það alltof fínt).

Stjórn LSK kærð til lögreglu

Reykjanes skelfur - ég skelf

Jarðeðlisfræði og jarðskjálftafræði hljóta að vera meðal ónákvæmustu vísinda.

„Við útilokum ekki að það komi fleiri skjálftar“, segir jarðeðlisfræðingur, sem leitað var til um álit á horfum í þessum síðustu umbrotum.

Ég játa það hreint út, að mér er verst við jarðskjálfta af öllum náttúrufyrirbærum, en einhvern veginn finnst mér lítið í það varið, og alls engin hughreysting, að leita til sérfræðinga sem bregðast allir og alltaf við á sama hátt: Við gerum ráð fyrir, við útilokum ekki, við teljum líklegt.

Það væri allt eins hægt að leita til mín um álit mitt á því, hvað ég teldi líklegt að næst gerðist. Ég mundi hins vegar svara því til að ég hreinlega hefði ekki hugmynd um hvað gerðist næst og hvenær. Af svörum sérfræðinganna er það að ráða að þeir viti ekki mikið meira en ég.

Reykjanes skelfur

Góð ráð þegin, hvaðan sem þau koma

Það er sjálfsagt að verða við ráðum Evu Joly um að fjölga í röðum saksóknara ef það verður til þess að setja meiri kraft í rannsóknaferlið og verða þannig til þess að þeir af fjármálaböðlunum, sem saksókn eiga skilið verði dregnir fyrir dóm.

Það, sem enginn má gleyma, sízt af öllu frú Joly er að hún er hér sem ráðgjafi; Joly er ekki gert að vera sérstakt stjórnvald, sem getur gert kröfur að vild í skjóli þekkingarleysis á íslenzkt réttarfar.

Ég get ekki stillt mig um að vísa í leiðara Fréttablaðsins 17. júní. Þar var á ferðinni Jón Kaldal og kaus hann að gefa leiðaranum yfirskriftina Misskilningurinn um Evu Joly. Niðurlagsorð leiðarans eru þessi: „Hugleiðingar stjórnmálamannsins og þjóðfélagsrýnisins Joly trufla hins vegar verulega stöðu hennar sem sérfræðiráðgjafa ríkisstjórnarinnar í rannsóknum á efnahagsbrotum. Ríkisstjórn ætti að hugleiða að fá annan erlendan sérfræðing í það hlutverk. Það er þörf á að minnka trotryggni í samfélaginu. Ekki auka hana eins og helsta framlag Joly hefur verið“.

 

 

 

Setji sérstakan ríkissaksóknara

Fúlar listaspírur

Þeir, sem hafa sett sig upp á móti útnefningu Steinunnar Sigurðardóttur sem borgarlistamanns Reykjavíkurborgar 2009 ættu að skammast sín.

Hér er á ferðinni kona, sem náð hefur langt á heimsvísu með listsköpun sinni og verið sjálfri sér og Íslandi til mikils sóma.

Kverúlantar í Bandalagi íslenzkra listamanna setja sig upp á móti Steinunni vegna þess að hún er ekki með passa, sem þeir hafa gefið út. Bendi þeim kurteislega á að það er ekki hagsmunaaðila í klíkum að leggja mat á hvað er list og hvernig hún skuli verðlaunuð.

 

Fagna útnefningu Steinunnar

Landsvirkjun í góðum gír

Á það hefur verið bent að til lengri tíma (þá er ekki verið að tala um neina áratugi) er Landsvirkjun mjög vel í stakk búin til að standa við allar skuldbindingar sínar.

Sá samningur, sem nú hefur verið gerður, hefur ekkert með greiðslugetu fyrirtækisins að gera og er eingöngu til hans stofnað til að slá á ástæðulausar einkunnagjafir erlendra matsfyrirtækja.

Staða Landsvirkjunar hefur verið rækilega rakin, þannig að það ætti ekki að koma neinum á óvart að ríkissjóði sé stillt upp sem stoðaðila til þrautavara.

Landsvirkjun og ríkið gera viðbúnaðarsamning

Detti mér nú allar ...

Það hefur heldur enginn getað sýnt fram á að himingeimurinn sé í raun óendanlegur.

Icesave-samningurinn er slíkt jarðsprengjubelti að það ætti enginn hugsandi maður (áherzla er hér lögð á hugsandi) að láta hafa eftir sér fullyrðingar af þessu tagi.

Það er m.a.s. fyrir neðan virðingu Steingríms J. Sigfússonar að halda fram þessari vitleysu og er þá langt gengið miðað við það sem hann hefur látið frá sér fara að undanförnu.

Enginn sýnt fram á að samningurinn stofni Íslandi í hættu

Algjörlega óaðgengilegur samningur

Í Kastljósi sjónvarps kom, í viðræðum aðstoðarmanns fjármálaráðherra og fulltrúa Indefence-hópsins, glögglega í ljós hvers vegna þessir samningar við Hollendinga og Breta áttu að vera hjúpaðir leynd og engum sýndir.

Í fréttaviðtali tók virtur hæstaréttarlögmaður fram, að ekkert mætti útaf bera í greiðslum vegna þessa samnings svo ekki væri unnt að ganga beint að eigum íslenzka ríkisins, hverjar sem þær gætu verið, Stjórnarráðið, innanstokksmunir þess, auðlindir til sjávar og sveita, vegakerfið, hafnir o.s.frv.

Gjaldfellingarákvæði samningsins eru svo ótrúleg, miðað við eðli og inntak þessa samnings, að þau taka engu tali og væru, ein sér, ástæða til afdráttarlausrar kröfu um endurupptöku þessa skelfilega sáttmála.

Ástæða þess að ekki mátti sýna þingmönnum, hvað þá öðrum, þennan óskapnað var einfaldlega sú, að þarna hafa samningamenn Íslands, þeir Svavar Gestsson og Indriði H. Þorláksson, lúffað svo herfilega fyrir viðsemjendum landsins, að þessi gjörningur verður þeim og ríkisstjórninni til ævarandi skammar.

 

Icesave-samningar birtir