Um Jón Bjarnason og Bjarna Harðarson -- þetta eru engir Gög og Gokke

Hvað sem mönnum dettur í hug að segja um þennan merka heiðursmann, Jón Bjarnason, þá verður því ekki neitað að hann yfirgaf sinn þægindablett með púðurkerlingum og ljósafári, Ég mundi ekki kjósa Jón, en er þó manna fyrstur til að viðurkenna aðgerðir hans í þröngum dansi innanbúðarkalla og -kellinga. Hann gafst ekki upp og honum til sóma verður að segja, að farið var út með báli þegar engar leiðir voru auðfarnar.

Jón er popúlisti, sem veit hvað hann vill og með Bjarna Harðarson sér við hlið verða engin vandræði við að koma því inn hjá kjósendum, að hér sé á ferðinni maður, sem drengilega og frækilega berst gegn átroðningi ESB. Þegar kemur að útbreiðslu á innansveitarkronikunni í formmælgi, sem aldrei fer úr skorðum og aldrei verður dónaleg eða ofsafengin, verður niðurstaðan aðeins ein: Aðdáun á þessum stríðshestum, sem virðast ekki hafa hugmynd um hvað það er að tapa. Þeir láta sér ekki einungis detta það í hug að grípa til vopna hvenær sem færi gefst. Þetta er hinn íslenski pólitíkus í hnotskurn; hugsjónir og hafarí. Þeir hafa alltaf verið til og munu, vonandi, alltaf vera til sem samvizka (Ég var að hætta að rita z-u; mér er sagt að það sé svo tilgerðarlegt, svo affekterað) hugmynda og hugsjóna, sem eiga líklega seint eftir að fara með himinhvolfum. Braka bara sem púðurkerlingar í snjónum í Flóanum og uppsveitum Árnessýslu.

Ég veit ekki hvort við eigum eftir að heyra mikið frá Jóni að loknum kosningum, en Bjarni kemur ekki til með að þegja eitt andartak, sem hann telur sér hugsanlega geta gagnas(z)t í útbreiðslu sérvisku, sveitamennsku og skemmtilegheita almennt.

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 24.4.2013 kl. 03:55]

Engin er það "sérvizka" að halda í sjálfstæði landsins, og ég held að í raun sé ekki um annað að ræða en að kjósa þá Jón og Bjarna, svo ömurleg var framkoma annarra flokkaleiðtoga í ESB-málum í kvöld.

Mesti frekjuhundurinn fekk þar svo special treatment -- fekk að taka að sér fundarstjórn með frekjulegum inngripum í ræðutíma annarra (Ragnheiðar Elínar og gekk svo á röðina), haldandi uppi spurningum og ítrekunum þeirra, eins og hann hefði tekið yfir þáttarstjórnina; en stjórnendur þáttarins sögðu ekki bofs við því.