Þráhyggja Samfylkingarinnar

Ef lýsa á hugarástandi Samfylkingarfólks þegar rætt er um ESB má helzt láta sér detta í hug ástsjúka unglinga eða þá forfallna meðlimi öfgakennds sértrúarsafnaðar.

Krítísk hugsun er ekki til staðar, a.m.k. rekur mig ekki minni til að hafa séð örla fyrir neinum slíkum þankagangi. Því hlýtur það að vera hæpið að hlíta lítt sem ekkert hugsuðum órum um að hlaupa í fangið á Þjóðverjum, Frökkum og Spánverjum, sem öllu ráða í Brussel og munu, ef  óskir og væntingar Samfylkingarinnar ganga eftir, öllu ráða hér á skerinu innan tíðar. Faðmlögin verða harkaleg, það get ég fullyrt.

Tekizt er á um ESB, kosti þess og galla, í netheimi, eins og vera ber. Einn ágætur bloggari heldur því fram að „Samfylkingin geti ekki og megi ekki fá opið umboð til Brussel og semja um aðild að ESB, sama og að afhenda skrifræðinu í Brussel Ísland „ef þeir vilja vera svo góðir að taka við landi og þjóð"". Annar segir í athugasemd: „Samfylkingin er eini flokkurinn sem er með staðfasta og ákveðna stefnu í ESB málinu".

Ég held að báðir þessir bloggarar hafi mikið til síns máls. Sé litið til orða bloggara nr. 2, þá eru staðfestan og einbeitnin vissulega til staðar. Gengið skal í bandalagið, hvað sem tautar og raular. Það sem okkur vantar þó, og viljum gjarnan sjá, er útlistun á því hvernig að málum yrði unnið án þess að valda landi og þjóð stórskaða, sem aldrei fengist bættur. Þar væri um að ræða aðildarviðræður, sem margir virðast hlynntir, en fáir átta sig á hvernig þær gætu farið fram; það er svo anzi mikið í húfi.

Bent er á að „VG vill ekki í EB og hefur því enga fyrirvara sett gagnvart aðildarviðræðum sem þeir eru í prinsipinu á móti". Í framhaldinu er rætt um að svo virðist sem stjórnarflokkarnir líti á það sem raunverulega lausn að láta Alþingi kveða af eða á um hvort farið verði í aðildarviðræður. Kæmi þá til kasta stjórnarandstöðu að taka endanlega ákvörðun í þessu erfiða máli. Verði þetta niðurstaðan, þá er rétt að hafa í huga að Samfylking og vinstri grænir hafa nú þjarkað um ESB í 12 daga, sem liðnir eru frá kosningum (höfðu raunar 80 til viðbótar meðan minnihlutastjórnin sat).

Niðurstöðu hefði mátt ná á einum formiðdegi og einhenda sér síðan í það, sem máli skiptir og lofað var fyrir liðlega 90 dögum: Raunverulegar aðgerðir fyrir heimilin og atvinnuvegina.

Píslarganga skuldara

„Meðferð máls samkvæmt þeim lögum er ekki háð nafnleynd. Nafnbirtingin í Lögbirtingablaðinu er innköllun til þeirra kröfuhafa sem telja sig eiga kröfu á hendur viðkomandi einstaklingi."

Þetta er haft eftir Eddu Andradóttur héraðsdómslögmanni, sem skipuð hefur verið umsjónarmaður með nauðasamningsumleitunum vegna samningsskulda.

Það eina, sem vantar í raun til að gera greiðsluaðlögun að því miðaldatóli, sem því er greinilega ætlað að vera, er að umsækjendur skuli settir í gapastokk og síðan hýddir opinberlega að lokinni hæfilegri dvöl.

Erfitt er að hugsa sér ómanneskjulegri og meira niðurlægjandi aðgerð fyrir fjölskyldur, sem þurfa á aðstoð og stuðningi að halda. Hefði nú ekki verið unnt að setja sérlög, sem tækju tillit til aðstæðna þeirra, sem þurfa að leita erfiðra samninga vegna skuldastöðu sinnar?

Aðlögun fyrir opnum tjöldum

Stórefld ráðgjöf - við hverja? Þegar enginn er eftir til að þiggja hana?

Mér er verulega til efs að nokkur taki mark á fullyrðingum á borð við þessar þegar Samfylkingin á í hlut.

Ríkisstjórnarflokkarnir hafa nú haft yfir 90 daga til að sinna fólki í greiðsluerfiðleikum. Því var lofað strax á upphafsdögum sitjandi ríkisstjórnar. Hvað telur hæstvirtur forsætisráðherra vera eðlilegan tíma til að taka á erfiðleikum heimila og atvinnuvega?

Miðað við gang mála til þessa mætti e.t.v. búast við aðgerðum vorið 2013.

Ráðgjöf verður stórefld

Hvað gengur opinberum aðila til?

Ég á erfitt með að skilja hvað opinberum aðila á borð við LÍN gengur til með harkalegum innheimtuaðgerðum sínum sem lýst er í þessari frétt.

„Lánasjóðurinn segir hann ekki hafa verið atvinnulausan nógu lengi til að eiga rétt á frystingu“.

Gengið er á manninn að greiða allt upp og krafan send til innheimtustofnunar þó ljóst megi telja að ekki sé til fyrir nauðþurftum á heimilinu.

Var ekki talað um það á sínum tíma að slá skjaldborg um heimilin í landinu? 

Hundeltur af LÍN

Ekki gjaldþrota - ekki-frétt

Moggamenn settu sláandi mynd á forsíðu viðskiptakálfsins 30. apríl sl. Um var að ræða hús í byggingu, en mest áberandi í myndinni var fáni verktakafyrirtækisins ÞG Verktaka. Myndin var hluti af frétt, sem fjallaði um fjölgun gjaldþrota fyrirtækja og fyrirsögnin var „Fleiri fyrirtæki í þrot".

Í Morgunblaðinu í dag birtist svo lítil fréttaklausa undir fyrirsögninni „Átti ekki við  ÞG Verktaka". Þess var enn fremur getið að gjaldþrotafréttin hefði verið almenns eðlis og fjallað um fjölgun gjaldþrota það sem af er ári.

Það sem marverðast er þó við litlu klausuna er það sem næst kemur: „Það skal áréttað, að beiðni ÞG Verktaka (leturbreyting mín), að fyrirtækið er ekki gjaldþrota. Fyrirsögnin vísaði í umfjöllun blaðsins en átti ekki við ÞG Verktaka".

Verktakafyrirtækið þurfti sumsé að koma því sérstaklega til skila við Morgunblaðið að það væri ekki gjaldþrota þó allt eins hefði mátt skilja að svo væri við lestur fréttarinnar með myndinni góðu.

Ég leyfi mér að fullyrða að þetta hafi verið léleg fréttamennska, nú eða þá afburða slappt umbrot. Nóg er nú af andlátsfréttum úr viðskiptalífinu þó ekki sé verið að slá af fyrirtæki, sem eru enn að berjast. Til að reyna að koma í veg fyrir svona slys leyfi ég mér að benda fréttamönnum þessa ágæta blaðs á bækur, alls fjórar, sem yrðu þeim áreiðanlega til góðs og ættu raunar að vera skyldulesning fyrir bæði nýbyrjaða sem lengra komna: Fjölmiðlar 2004/2005/2006/2007. Getur þú treyst þeim? Þær geyma fjölmörg dæmi um viðlíka bombur.  

Leikhús seinleikans

Það er ljóst af umræðunni að flestum er farið að ofbjóða seinagangurinn og sýndarmennskan hjá forystumönnum stjórnarflokkanna.Vika hefur farið í að ræða um ESB (þar hafa væntanlega átt sér stað fjörlegar og efnismiklar umræður um keisarans skegg) og gert er ráð fyrir að eitthvað verði orðið fast í hendi eftir aðra viku.

Rúm vika er liðin frá kosningum og þrátt fyrir að eldar logi um víðan völl, láta þeir, sem falið hefur verið að veita landinu forystu eins og ekkert sé. Tekin eru viðtöl í sjónvarpi og formenn Samfylkingar og vinstri grænna koma nánast af fjöllum yfir ölum þessum látum í landsmönnum. Það sé jú starfandi ríkisstjórn og allt sé á fullu. Ekki þurfi að hafa áhyggjur af neinu. Hvað það er, sem þessi „starfandi ríkisstjórn“ er að gera er ekki ljóst.

Bent hefur verið á að stjórnarmyndunarviðræður hafi átt það til að teygjast á langinn. Helzt eru það einlægir aðdáendur Steingríms og Jóhönnu, sem bera þessu við. Þeir, sem bera slíku við hljóta að vera með endemum veruleikafirrtir, því aldrei hefur jafn mikil þörf fyrir skjót og markviss viðbrögð og nú; heimilin og atvinnuvegirnir, landið og þjóðin í heild sinni eiga allt undir þessu fólki komið.

Haft er eftir mætum hagfræðingi í Morgunblaðinu í dag að hann sé „...til dæmis alveg gáttaður á þessu leikriti úti í Norræna húsi. Uppsetningin er eins að þar séu á ferð þjóðhöfðingjar að semja um afnám kjarnorkuvopna. Þetta er fólk sem búið er að vinna saman í þrjá mánuði og veit að þess bíður samstarf. Þegar hér er þörf á stefnumarkandi pólitískum ákvörðunum þarf að bretta upp ermar og taka til hendinni“.

Svo mörg voru þau orð.

Dapurlegt

Það er ekki hægt að segja að margar ánægjufréttir berist af atvinnulífinu þessa dagana.

Í þessu tilviki bætast 50 manns í stóran hóp atvinnulausra. 50 fyrrverandi starfsmenn fyrirtækis, sem til skamms tíma var í blómlegum rekstri, munu nú rölta um án þess að hafa neitt að gera. Fyrir það að hafa ekkert að gera þurfa þeir að sækja fjármuni fyrir nauðþurftum til ríkisins.

Hvað veldur? Jú, m.a. það að núverandi ríkisstjórn Samfylkingar og vinstri grænna hefur haldið sér til hlés í 90 daga og forðazt það eins og heitann eldinn að koma atvinnulífinu til hjálpar. 

Öllum starfsmönnum sagt upp

Eva Joly og Egill Helgason

Egill Helgason lét gamminn geysa á vefsíðu sinni 29. apríl sl. um sérstakan saksóknara, sem hann segir ekki hæfan til að sinna starfi sínu. Þessu fylgja svo fleiri dylgjur og meiri dónaskapur.

Björn Bjarnason svarar Agli á heimasíðu sinni í dag að því marki sem unnt er að svara þessum ómerkilegheitum:

„Skýring á ummælum Egils Helgasonar er einnig nærtæk. Þau eiga rætur að rekja til þess, að hann beitti sér fyrir því ásamt öðrum manni að fá Evu Joly, franskan saksóknara, hingað til lands og hún var síðan ráðin ráðgjafi hins sérstaka saksóknara í fáeina daga í mánuði fyrir hærri laun en nema mánaðarlaunum hins sérstaka saksóknara, auk þess sem samstarfsmaður Egils um að kalla Joly á vettvang hefur fengið launaðan samning við ríkið sem sérstakur aðstoðarmaður hennar við rannsókn málsins, þótt hann sé menntaður arkitekt, ef rétt er skilið. Joly hefur sætt gagnrýni íslenskra lögmanna fyrir ýmis ummæli, sem hún hefur látið falla um sekt manna vegna bankahrunsins og hafa þeir talið þau geta spillt fyrir málarekstri á vegum hins sérstaka saksóknara".

Lesið pistil Björns í heild sinni.

Ekkert að gerast - stjörf ríkisstjórn

Katrín Jakobsdóttir, menntamálaráðherra og varaformaður vinstri grænna, sagði í sjónvarpsviðtali í lok sl. viku að það væri nú ekki mikil ástæða fyrir landsmenn að kvarta yfir seinagangi í stjórnarmyndun. Við hefðum nú, eftir allt, starfandi ríkisstjórn. Menntamálaráðherrann var hissa, og virtist hálf hvumpin yfir þessum óþarfa áhyggjum landsmanna.

Um afköst hinnar „starfandi ríkisstjórnar“ má þó sannarlega deila. 

Meðan þessi „starfandi ríkisstjórn“ aðhefst ekkert og vinnur ekki að þeim verkefnum, sem hún tók að sér að sinna með sérlegri blessun Framsóknarflokksins fyrir 90 dögum, hefði verið réttara að tala um „stjarfa ríkisstjórn“.

Ég held að það séu fáar ríkisstjórnir, sem færst hafa jafn mikið á fang og sú, sem nú situr. Enn færri eru þær, sem hafa gert jafn lítið. Fáar eru þær, sem hafa lofað jafn miklu og færri eru þær, sem hafa brugðizt jafn illilega. Það vantaði þó ekki fyrirheitin. Bjarga átti heimilunum og gera ráðstafanir til að vinna úr vanda atvinnuveganna, einkum með því að koma bankakerfinu í gang, lækka vexti og draga úr atvinnuleysi. Það virtist svo ótrúlega auðvelt að koma skútunni aftur á réttan kjöl. Við erum samt ennþá á hvolfi. 

Það er þó ekki sanngjarnt að halda því fram að hæstvirt ríkisstjórnin hafi ekkert gert í rúma viku eftir kosningar. Hún hefur, semsé, farið um víðan völl í málefnum Evrópusambandsins. Að hafa geð í sér til að ræða ESB í bak og fyrir í stað þess að taka til hendinni við brýn verkefni heima fyrir lýsir illa brengluðu mati á forgangssetningu vinstri flokkanna. Ég held að þetta ráðaleysi og flumbur um ekki neitt muni seint gleymast.

Tíðindalaust af vesturvígstöðvunum

Forystumenn stjórnarflokkanna hafa tekið sér frí í dag frá tedrykkju og snittum.

Það er engin þörf að fara sér óðslega, enda ekkert að gerast, sem kallar á viðbrögð. 

Heimilin glíma við sína óyfirstíganlegu skuldahala, atvinnuvegirnir eru við það að leggja endanlega upp laupana, stýrivextir eru ellefu sinnum hærri en verðbólga síðustu þriggja mánaða, bankakerfið virkar ekki, krónan fellur með hverjum degi, sem líður.....

Það liggur ekkert á. Tökum okkur bara frí í dag. Það er ekkert að gerast.

Hlé á viðræðum í dag