Fangi fær að tjá sig

Það sem skiptir höfuðmáli í þessari frétt er ekki hvort fanginn er sekur eða saklaus, heldur hitt að honum er gert kleyft að tjá sig um sakargiftir.

Guantanamo fangelsið er orðin ein mesta skömm, sem Bandaríkjamenn hafa gert sér. Siðaðir menn halda ekki föngum sínum utan og án laga í pyntingarbúðum, sama hve alvarlegar sakargiftirnar kunna að vera.

Slíkar aðferðir höfum við gjarnan tengt einræðisþjóðfélögum á borð við Sovétríkin og leppríki þeirra, Þýzkaland nazista og Norður Kóreu.

Ekki upplýst, vestrænt þjóðfélag á 21. öld.

Guantanamo-fangi neitar sök

Bókhaldið í Kópavogi

Hvort eitthvað hafi mátt betur fara í bókhaldinu?

Umræðan um ábyrgð og skyldur í fjármálageiranum hefur verið hávær að undanförnu. Varla við öðru að búast. Við búum ekki við eðlilegar aðstæður í dag.

Því vona ég að þetta Kópavogsmál snúist einvörðungu um að mönnum hafi fipast við færslu gjaldaliða á bókhaldslykla.

Það voru nefnilega æfingar í bókhaldsleikfimi, sem settu okkur á hausinn.

 

 

 

Gunnar segir lög ekki brotin

Þýðing fyrir Ísland? - Nei

Sú staðreynd að bankar í Bandaríkjunum eru farnir að endurgreiða a.m.k. hluta af þeim yfirgengilegu fjárhæðum, sem þeir fengu að láni, er að vissu leyti góð frétt. Góð frétt í því tilliti að landið, sem hóf Hrunadansinn er, hugsanlega, að ná sér á strik. Mitt mat er þó það að lítið er að marka getu til endurgreiðslur og áhrif þeirra á efnahagslífið fyrr en tryggingafyrirtæki á borð við AIG eru farin að taka við sér.

Sé, hins vegar, spurt að því, hvort þetta geti verið einhver ábending um það, hvort betri tíðinda sé að vænta af stöðu Íslands og Íslendinga. Svarið við slíkri spurningu hlýtur að vera eitt hávært nei. Okkar krísa er af allt öðrum toga og miklum mun alvarlegri. Í BNA hrikti í ákveðnum stoðum atvinnu- og þjóðlífs, en stjórnvöld höfðu burði til að lágmarka tjónið og leitast við að koma fjármálastofnunum á réttan kjöl. (Því má þó ekki gleyma að BNA er fjármálarisi á brauðfótum). Hvað varðar Ísland, þá er staðan einfaldlega sú að það hrundi svo til allt, sem hrunið gat. Það, sem ekki hrundi er illa laskað og engin leið til úrbóta nema með áratuga puði almennings í landinu.

Svo slæmt er nú það, því miður. 

Tíu bankar borga til baka

Fjárkúgun/blackmail

Gert er ráð fyrir að frystingu eigna Landsbankans í Bretlandi verði aflétt eigi síðar en 15. júní. Með því verður nafn Íslands væntanlega tekið af lista yfir hryðjuverkasamtök á borð við Al-Kaeda og Talibana. Þar höfum við mátt dúsa frá 8. október sl.

Það er einfaldlega aðeins til eitt orð yfir svona gjörningaferli: Fjárkúgun.

Henni er beitt svo við fáum æru okkar til frjálsra afnota. Við hljótum að vona að hún sé allra þessara fjármuna virði!

50 milljarðar á reikningi

Hoppa ekki hæð mína af kæti

 Það má vera að einhver hópur manna hafi komið saman og skálað vegna þessa samkomulags, en einhvern veginn sé ég litla ástæðu til að kætast.

Þetta er afleitt samkomulag, háð mörgum, alvarlegum óvissuþáttum og á alltof háum vöxtum. CIRR-vaxtakerfið er í tilvikum bæði Punds og Evru almennt lægra sem nemur einu til einu og hálfu prósentustigi en því, sem samið var um fyrir Íslands hönd og munar um minna.

Í frétt mbl.is segir:

„Samkomulagið er mikilvægur áfangi í endurreisn íslensks efnahags. Breska fjármálaráðuneytið hefur þegar beint þeim tilmælum að aflétta frystingu á eignum Landsbankans í Bretlandi og mun það gerast strax 15. júní næstkomandi."

Ef þau ofurkjör, sem Ísland gengst undir til að friða Breta og Hollendinga teljast hagfelld, skulum við hafa í huga að eina tryggingin, sem við höfum fyrir að svo sé, er eignasafn gamla Landsbankans. Þetta eignasafn er langt frá að vera trygging, sem mark er takandi á og gæti allt eins koðnað niður eins og hin "tæra sniild" gerði, svo notuð séu orð annars bankastjóra Landsbankans.

Hví skyldum við síðan hrópa húrra og gleðjast yfir að af okkur sé létt  einhverjum þeim ömurlegasta gjörningi, sem við höfum orðið fyrir, beitingu hryðjuverkalaganna 8. okt. sl. Sú aðgerð var nokkuð, sem aldrei hefði átt að gerast, a.m.k. ekki í samskiptum siðaðra þjóða. Minningin um skepnuskap Breta mun lifa um ókomna tíð. Megi þeir aldri þrífast.

Icesave-samningur gerður

Verstu kjör

Miðað við þekktar stærðir og viðmið er hér sennilega slegið nýtt met, og það á heimsmælikvarða, í gerð lélegra samninga.

Það er sama hvernig á málið er litið: Þetta er slíkur ósómi að hann má ekki samþykkja. 

250 punktar ofan á kjör Breta er ekki boðlegt. 

Síðan verður að spyrja hvort um sé að ræða fasta vexti eða breytilega. Sé um að ræða breytilega vexti m.v. t.d. LIBOR, er vaxtamunurinn 400 punktar.

Hafið þetta í huga, ágætu samninagmenn.

Hækkar um 37 milljarða árlega

Versti samningur allra tíma?

Sé það rétt að íslenzka ríkið sé að taka þetta risalán á 5,5% vöxtum, sem því brezka leggist til á 3% kjörum, hefur sérastakur samingamaður íslenzka ríkisins, hr. sendiherra Svavar Gestsson, heldur betur samið af sér. Menn láta sér einfaldlega ekki detta í hug að líta við 250 punkta vaxtamun.

Heyrði í Álfheiði Ingadóttur í Kastljósi í kvöld. Konan var heldur æst og stressuð og hélt því m.a. fram að þessar hörmungar allar væru ekki vinstri grænum að kenna. Þeir (VG) hefðu ekki átt neinn þátt í að koma okkur í þessa skelfilegu stöðu.

Ég er að flestu leyti sammála Álfheiði, en hún verður að gera sér grein fyrir því að hér er um að ræða skammarlegan samning, hvernig sem á hann er litið. Jafnvel með augum sendiherrans ágæta. Þá skiptir minna máli hver á upprunalegu sökina.

 

Engin Icesave-greiðsla í 7 ár

Skemmtiferð til Möltu

Það er ekki auðvelt að átta sig á hvað Utanríkisráðherrann getur fundið sér til að gera af viti á Möltu. Því er haldið fram að hann hafi farið þangað til að kynna sér aðdáunarverð vinnubrögð Maltverja í samningum við ESB.

Hætta er á að þegar upp verður staðið, neyðist ráðherrann til að líta til þessarar ferðar sem hverrar annarrar skemmtiferðar því litlar líkur eru á að nein þörf verði á að notast við reynslu kollega hans á Möltu.

Íslendingar virðast ekki hafa mikinn áhuga á að ganga til samninga við ESB og eigi stjórnvöld að einbeita sér að því að leysa vanda heimilanna í stað þess að sóa dýrmætum tíma í innantómt mas um hugsanlegar aðildarviðræður við Evrópusambandið. 

Tæp 81% svarenda í nýlegri skoðanakönnun Capacent Gallup leggja áherzlu á að ríkisstjórnin einbeiti sér að þessu verkefni. Rúm 67% leggja áherzlu á að fjárhags- og rekstrarvandi fyrirtækja verði leystur. Aðeins tæp 22% leggja áherzlu á að það skipti máli að viðræður verði hafnar við ESB.

Almenningur er með sína forgangsröðun á hreinu.

Svo samstarfið er ekki í uppnámi!

Það er ekki mikil reisn yfir því að vitna í sjálfan sig, en ég kemst eiginlega ekki hjá því.

Fyrir ekki mjög löngu síðan þóttist ég vera að bera hálfgert blak af AGS, eða a.m.k. gefa í skyn að mér væri ekki alls kostar fyrirmunað að skilja þær ástæður, sem lægju að baki kröfunnar um hátt vaxtastig.

Ég lét þau orð falla að „með háu vaxtastigi er, væntanlega, dregið úr neyzlu og þar með stuðlað að jákvæðum viðskiptajöfnuði. Jákvæður viðskiptajöfnuður er nokkuð, sem Íslendingar hafa ekki látið sig miklu skipta til þessa.

Hugmyndafræðin segir okkur að hátt vaxtastig dragi ekki aðeins úr neyzlu, heldur sé það hvati til aukins sparnaðar. „Sparnaður“ er annað hugtak, sem ekki hefur átt uppá pallborðið hjá okkur. Við höfum ferðazt, keypt og spanderað“.

Það, sem ég var þó einnig að segja var að það væru takmörk á því, hve langt mætti ganga, hve langt væri hægt að ganga í vaxtaáþjáninni við aðstæður í fjármálastarfsemi, sem býr nánast við alkul. Það er nóg til af fjármunum í bankakerfinu (ef kerfi skyldi kalla), en vaxtastigið er einfaldlega alltof hátt til að atvinnuvegirnir geti nýtt sér þessa fjármuni. 

Ég endurtek það, sem ég sagði áður: Það er nauðsynlegt að lækna sjúklinginn, en lækningaferlið má ekki vera svo harkalegt að það gangi af sjúklingnum dauðum.

 

Samstarf við AGS ekki í uppnám

Er það nema von.....

Er það nema von að menn séu harmi slegnir. Menn, sem hafa raunverulega þekkingu á því sem gera þarf til að koma heimilum og atvinnuvegum til hjálpar.

Er það nema von að frammámenn atvinnulífsins telji Seðlabankann hafa einangrað sig frá samfélaginu.

Er það nema von að landsmenn séu hissa á yfirlýsingum forsætisráðherra, sem stígur í pontu á Alþingi og heldur því blákalt fram að ástandið sé, þegar öllu er á botninn hvolft, hreint ekki svo slæmt. Um sé að ræða fjölda heimila, sem séu bara alls ekki í svo yfirgengilegum greiðsluerfiðleikum.

Í hvaða hliðarveröld hefur hæstvirtur forsætisráðherra haldið sig undanfarna mánuði?

 

Pétur er harmi lostinn