Gegnsæi er krafan

Eftir fjármálasukk það og svínarí, sem fór langt með að setja okkur á hausinn (gerði það reyndar við marga) þá er gegnsæi sú lágmarkskrafa, sem gerð er til fjármálagjörninga. Þetta á við um alla gjörninga, en fyrst og fremst þá, sem ná til meðferðar á almannafé og varða hagsmuni almennings. Útrásarfólkið komst upp með ógagnsæi í viðskiptum sínum og ekki þarf að fara mörgum orðum um afleiðingarnar.

„Gegnsæi“ er ekki ódýrt slagorð, heldur nær það til þeirrar sýnar, sem gerð er hörð krafa um að sé til allra þeirra, sem fara með almannafé.

Ég er þess fullviss að bæjarstjórinn í Kópavogi verður manna fyrstur til að taka undir þessi orð og flýta nauðsynlegri rannsókn á ásökunum, sem hafðar hafa verið frammi um meðferð fjármuna Kópavogsbúa.

 

Ræddu hugsanleg meirihlutaslit

Dansa myndi ég, væri mér boðið upp

Forsætisráðherra, Jóhanna Sigurðardóttir, fór heldur betur á flug í stefnuræðu sinni á Alþingi nú í kvöld. Með því að lýsa því sem framtíðarsýn sinni að Íslendingar yrðu leiðandi í mótun og stjórn sjávarútvegsstefnu ESB kom ráðherrann upp um fullkomna veruleikafyrringu sína. Hún sagðist hafa „fulla trú á að það takist“, „[v]ið getum sótt fram og byggt upp innan Evrópusambandsins“.

Forsætisráðherra er í raun að bjóða ESB að Ísland taki að sér að þennan flókna málaflokk fyrir sambandið og stýri honum farsællega fyrir allra hönd. Ísland hefur byggt upp öfluga sjávarútvegsstefnu, sem yrði, einfaldlega, rústað af ESB. Við höfum beitt okkur fyrir skynsamlegri nýtingu fiskistofna, en á daginn hefur komið að fiskistofnar í lögsögu ESB eru meðal ofveiddustu fiskistofna í heiminum. Þá er ljóst að ESB er ókunnugt um ástand meirihluta fiskistofna í lögsögu sinni.

Lætur forsætisráðherrann sér raunverulega detta í hug að Íslendingar yrðu látnir komast upp með einhvern moðreik gagnvart t.d. Spánverjum og Bretum þegar kæmi að úthlutun kvóta og veiðileyfa í íslenzkri efnahagslögsögu? Það yrði einfaldlega hlegið að þessu boði Íslendinga, ef við kæmumst þá svo langt að geta lagt það á borðið.

Fiskistofnar yrðu, innan fárra ára frá inngöngu í ESB, meðal þeirra ofveiddustu í heimi og innan skamms hefði enginn nokkra hugmynd um ástand þeirra.

Leiði mótun sjávarútvegsstefnu

Við vöggu vestræns lýðræðis

Það var sannarlega gaman að sjá Íslendinga koma saman undir jákvæðum formerkjum nálægt styttu Jóns Sigurðssonar, sem horfir á eina af stoðum vestræns lýðræðis, hús Alþingis.

Við hljótum að vona að ekki komi til að þetta hús verði frekar vanvirt eins og gert var af stjórnlausum, grímuklæddum óbermum sl. vetur.

 

 

Evróvisjón á Austurvelli

Gætum þess að drepa ekki sjúklinginn

Hvort sem mér líkar það betur eða verr (mér líkar það verr), þá er grunnhugmyndin að baki viðhalds hás stigs stýrivaxta að sumu leyti réttlætanleg. Með háu vaxtastigi er, væntanlega, dregið úr neyzlu og þar með stuðlað að jákvæðum viðskiptajöfnuði. Jákvæður viðskiptajöfnuður er nokkuð, sem Íslendingar hafa ekki látið sig miklu skipta til þessa.

Hugmyndafræðin segir okkur að hátt vaxtastig dragi ekki aðeins úr neyzlu, heldur sé það hvati til aukins sparnaðar. „Sparnaður“ er annað hugtak, sem ekki hefur átt uppá pallborðið hjá okkur. Við höfum ferðazt, keypt og spanderað.

Ekkert er nema gott um aukinn sparnað að segja, en hafa verður í huga að það er ekki nóg að spara, heldur verður að vera til staðar virkur lánsfjármarkaður. Bankastjórar ríkisbankanna láta hafa það eftir sér að nóg sé um lánsfé í bönkunum. Vandinn er bara sá, að fyrirtækin ráða ekki við að nýta þetta fjármagn vegna þess hvað það er dýrt; vaxtastigið er of hátt.

Við verðum að gefa okkur það, að þeir erlendu herrar, sem, endanlega, hafa síðasta orðið um stig vaxta í landinu finni leið framhjá teoríunni og átti sig á því að góður læknir gerir allt, sem hann getur til að lækna sjúklinginn. Hann hlýtur þó að þurfa að gæta þess að meðferðin sé ekki svo harkaleg að hún gangi af sjúklingnum dauðum.

   

 

Vaxtastefnunni hafi verið lýst í viljayfirlýsingunni

Ný leið til Vestmannaeyja

Það er sannarlega ástæða til að óska Vestmannaeyingum til hamingju með að þessi framkvæmd skuli nú hafin. Gerir þeim, væntanlega, kleift að komast uppá meginlandið með minni fyrirhöfn og meira öryggi.

Þá er nú ekki síður ástæða að gleðjast að með þessu er, líklega, endanlega búið að ganga frá sem dauðri þessari furðulegu hugmynd um að bora sig til Eyja.

 

 

Fyrsta hlassið í Bakkafjöru

Forræðishyggja í algleymingi

...„við verðstýrum ekki óhollustunni ofan í fólk, heldur gerum hið gagnstæða“ er haft eftir Ögmundi Jónassyni, ráðherra heilbrigðismála eftir að hafa útlistað nýjustu tilbrigði við opinbera stjórnsýslu fyrir öðrum ráðherrum á ríkisstjórnarfundi.

Fréttir af tannheilsu barna, eða skorti þar á, fyrir fáeinum dögum, voru lítið uppörvandi og var framtak tannlækna, sem gáfu þjónustu sína til að sinna þeim verst stöddu, stéttinni til mikils sóma.

Ef það er tannheilsa barna, sem raunverulega vakir fyrir ráðherranum, ætti hann að sjá sóma sinn í að fólk geti leitað til tannlækna án þess að setja sig á hausinn. Tannlæknaþjónusta er dýr og greinilega ekki á færi allra að nálgast hana. Þess vegna var þessi þjónusta, rétt eins og er með aðra heilbrigðisþjónustu niðurgreidd. Þar nutu þeir, sem helzt þurftu á þjónustunni að halda. „Verðlagning tannlæknastofa er allt að 160% hærri en viðmiðunargjaldskrá heilbrigðisráðherra, enda hefur hún ekki breyst frá árinu 2004“ voru upphafsorð fréttar í Morgunblaðinu fyrir fáeinum dögum.

Það var þarna, sem hæstvirtur ráðherrann hefði átt að taka til hendinni; gera fólki kleift að leita þessarar sjálfsögðu þjónustu.

Það hefði verið eðlilega leiðin í stað þess að setja sig í hinar ódýru forsjárhyggjustellingar, sem myndbirtast í klisjunum „við ætlum að stýra þessu og við ætlum að stýra hinu“. Það er dýrt að setja fram raunhæfar lausnir, en það er svo óendanlega miklu skemmtilegra að baða sið í sviðsljósi frétta, þrátt fyrir að inntakið sé í ódýrari kantinum.

 

Sykurskattur fyrir lýðheilsu

Fjármálasukk brezkra þingmanna

Horfði í kvöld á viðtöl við brezka þingmenn, þ.á.m. einn ráðherra, Shahid Malik, dómsmálaráðherra, engjast sundur og saman undir einföldum, en beinskeyttum, spurningum.

Malik þessum tókst að slá öllum öðrum við í svindli og svínaríi, a.m.k. enn sem komið er. Malik var kosinn á þing árið 2005 og síðan þá hefur honum tekizt af hafa af brezkum skattborgurum um 67.000 pund vegna kostnaðar við rekstur á heimili sínu í London. Það gera litlar 13 milljónir króna á núverandi gengi. Að heyra fullorðinn mann, sem kosinn var af samborgurum sínum til að gegna trúnaðarstöðu á þingi þeirra Breta, réttlæta sukkið er næstum grátlegt. Það var sama hvað spurt var um; allt var innan marka hófsemdar og fullkomlega eðlilegt. Það tók þó smá tíma að útskýra hvers vegna skattborgarar hefðu átt að standa undir kostnaði við heimabíó uppá 2.600 pund (500.000 kr.), en að lokum komst heiðursmaðurinn að þeirri niðurstöðu að þetta væri langt innan velsæmismarka. Þetta hlyti sjónvarpsmaður að skilja, þó hann væri greinilega að leitast við að ata sárasaklausan þingmanninn auri og ræna hann mannorðinu með andstyggilegum dylgjum og úrúrsnúningum.

Svo er það Elliot Morley, fyrrverandi ráðherra í stjórn Verkamannaflokksins, sem tókst að kría út lítil 16.000 pund (3 millj. kr.) úr sameiginlegum sjóðum þeirra Breta til greiðslu á húsnæðisláni. Það, sem helzt var aðfinnsluvert við þessar greiðslur, var að lánið hafði verið greitt upp 18 mánuðum áður.

Bær yfirvöld í Bretlandi telja þetta varða við lög um fjársvik og þjófnað. Þá er bara að vona að ofangreindur Shahid Malik komi hvergi að undirbúningi málsins.

Olli Rehn og Norðmenn - Viðbót

Mér var bent á að í nýlegu bloggi um þráhyggju Olli Rehns hefði ég haldið því blákalt fram að Norðmönnum væri nokk sama þó Íslendingar sæki um aðild að ESB. Mér verður að virða það til betri vegar að ég setti aftan við þessa fullyrðingu hálfgildings fyrirvara: Slík umsókn hefði semsé engin áhrif á þau áform Norðmanna að standa utan sambandsins. Það, sem Olli Rehn lætur frá sér fara og hvernig fulltrúar Íslendinga bregðast við, skiptir Norðmenn akkúrat engu máli.

En, auðvitað skiptir það Norðmenn máli hvernig Íslendingar haga sínum málum gagnvart ESB. Taki Íslendingar þá afdrifaríku ákvörðun að gerast kotbændur hjá Frökkum, Þjóðverjum, Spánverjum og Bretum, þá er eitt hjólið farið undan EFTA-vagninum. Það er erfitt að halda kúrs á þremur hjólum þegar þau eiga að vera fjögur.

Fjárhagslega hefði það ekki mikil áhrif á Norðmenn þó ekki verði lengur um að ræða EFTA-framlög frá Íslandi. Þeir greiða, hvort sem er, mestan hluta þess kostnaðar, sem ESB fer fram á vegna aðgangs að innri markaði sambandsins. 

Leiðindapukur

Það er ekki fyrr en nú að raunverulega liggur fyrir að samkvæmt drögum að þingsályktunartillögu sé ætlunin sú að hefja aðildarviðræður við ESB. Til er orðinn „grundvöllur aðildarumsóknar“.

Í inngangi að hinni löngu samstarfsyfirlýsingu vinstri flokkanna segir orðrétt: „Ríkisstjórnin mun beita sér fyrir opinni stjórnsýslu, auknu gegnsæi og lýðræðisumbótum“.

Í anda aukins gegnsæis væri það vel þess virði að leyfa landsmönnum að fylgjast með um hvað verið er að véla.

Ekki hvíli leynd yfir samkomulagi stjórnarflokka um ESB

Síðasta sort - bótasjóður veðsettur

Fyrirsagnir Morgunblaðsins í dag, bæði aðalblaðs sem og viðskiptakálfsins, vekja megna andúð og hroll og hefur þó ekki verið skortur á hrollvekjandi fréttum undanfarna daga og mánuði. Frá því er sagt að bótasjóðir Sjóvár hafi verið veðsettir til að standa undir braski í Svíþjóð. A.m.k. 10 milljarða króna eignir eru sagðar vanta í eignasafn tryggingafélagsins svo eiginfjárhlutfall geti talizt jákvætt. Ástæða þessa er einkum sú að víkingarnir keyptu tryggingafélag í Svíþjóð. Til að geta keypt þetta sænska félag þurfti að flytja eignir og skuldir yfir í Sjóvá, sem þá var dótturfélag Milestone. Þegar upp var staðið reyndust það hafa verið skuldir frekar en eignir, sem fluttust yfir. Þetta gátu herramennirnir gert vegna sterkra stöðu bótasjóðs Sjóvár.

Með fréttunum fylgja þau huggunarorð að þessi staða muni ekki hafa áhrif á daglegan rekstur og að vátryggingareksturinn sé traustur. Ja, Guði sé lof, eða hvað?

Svona gjörningar eru einhvern veginn á borð við það að seilast eftir mjólkurpeningunum í kápuvasa mömmu.