Lyktar af pólitík

Það er ekki formlegt álit Seðlabankans á Icesave-samningnum þegar lögfræðingar bankans gagnrýna hann harðlega og greina m.a. frá því að komi til þess að gjaldfalli stór lán Landsvirkjunar eða Byggðastofnunar, þá gjaldfalli öll Icesave-hörmungin. Það er ekki nema von að þetta álit komi við kaunin á vinstri-grænum þegar samningur, sem unninn var af einum af þeirra hugmyndasmiðum, fær þessa útreið hjá lögfræðingunum.

„Er þetta ekki bara fólk sem er ennþá í vinnu hjá gamla seðlabankastjóranum? Maður veltir því fyrir sér,“ segir formaður utanríkismálanefndar.

Hann segir málið lykta af pólitík.

Hvaða heilbrigt þenkjandi maður lætur svona vitleysu frá sér?

 

Ekki formleg umsögn Seðlabanka

Skjaldborgin?

Já, það er alltaf verið að tala um einhverjar nefndir.

Í byrjun febrúar var líka talað um það að slá skjaldborg um heimilin og fyrirtækin i landinu; fólk er nú ráðþrota gegn úrræðaleysi banka og stjórnvalda.

Lánastjóri viðskiptabankasviðs Kaupþings, sigir bankann vera „að undirbúa lausn fyrir skuldsetta einstaklinga og lítil og meðalstór fyrirtæki sem muni væntanlega fela í sér afskrift veðskulda umfram virði fasteigna“.

Skuldugir einstaklingar verða allir komnir á hausinn þegar skjaldborgin kemst loks upp.

Það verður ekki um að ræða kostnaðarsama skjaldborg.

Ráðþrota gegn úrræðaleysi

Tólf ástæður til að hafna Evrópusambandsaðild - Leið til óláns - 5/12

Heimssýn, Hreyfing sjálfstæðissinna í Evrópumálum hefur kynnt helztu ástæður fyrir höfnun aðildar að Evrópusambandinu.

Fyrir okkur, sem höfnum þessari leið til óláns, segja þessar greinar allt, sem segja þarf um hugveilu Samfylkingarinnar og villu þeirra annarra, sem telja að við eigum eitthvert erindi í ofurveldið.

Ég ætla að birta þessar tólf greinar. Hér er grein nr. fimm:

 

Valdamiðstöðin er fjarlæg

Fjarlægð Íslands frá valdamiðstöðvum ESB og þekkingarleysi embættismanna þar á íslenzkum aðstæðum minnir okkur á hve fráleitt er að Íslandi sé stjórnað úr 2000 km fjarlægð. Hætt er við að brýnar ákvarðanir, sem varða okkur Íslendinga miklu, velkist oft lengi í kerfinu í Brussel og það gæti orðið okkur til mikils skaða, t.d. í sjávarútvegsmálum og á öðrum sviðum auðlindanýtingar.

Margar ESB-reglur henta Íslendingum alls ekki vegna smæðar íslenzks samfélags og ólíkra aðstæðna í fámennu landi. 

Skemmst er að minnast ESB/EES-reglnanna um bankakerfið og ábyrgð íslenzkra skattgreiðenda á glórulausum rekstri einkabanka á erlendri grund. Það reyndist baneitrað regluverk fyrir smáþjóð eins og Íslendinga.

Við þurfum að geta sniðið okkur stakk eftir vexti og valið það, sem okkur hæfir bezt.

 

Fyrr má nú rota en dauðrota

Ég hef haft mig í frammi á þessum vettvangi til þess, m.a. að mæla með og krefjast, að starfsmenn fyrirtækja á borð við SPRON, rúmlega 100 manns, fengju greidd í umsömdum uppsagnarfresti. Þar var um að ræða sjálfsagða og augljósa kröfu, sem loks hefur verið gengið að, þó til þess þyrfti lagasetningu.

Við lestur fréttar um að ákveðnir starfsmenn gömlu bankanna geri kröfur vegna vangoldinna launa og vísa til réttar á að fá „árangsurstengdar greiðslur“, þá var mér öllum lokið.

Ekki ætla ég mér að leggja dóm á kröfur þeirra, sem telja sig eiga lengri uppsagnarfrest en gengur og gerist. 

Hámark veruleikafirringar hlýtur þó að birtast í greiðslur, sem tengdar séu árangri. Hvaða árangri? Getur það t.d. verið að um sé að ræða sölumenn peningamarkaðssjóðanna, sem héldu uppi öflugu sölu- og kynningarstarfi allt fram í rauðan dauðann?

Sé miðað við söfnun fjármuna í þessa sjóði, eiga starfsmennirnir sennilega ríkulega umbun skilið. Sé, hins vegar, litið til þess árangurs, sem sjóðirnir náðu í ráðstöfun og meðferð fjármuna almennings, fæ ég ekki séð að þeir eigi krónu skilið.

Tugir launakrafna í farvatninu

Grafa hausinn í sandinn? Nei, nei

Nú, það er bent á að „þetta sé mál, sem hverfi ekki“. Þetta segir fjármálaráðherrann sjálfur.

Á þessum vettvangi hefur verið á það bent oft, og er það í raun að æra óstöðugan að færa það til bókar einu sinni enn, en málið snýst ekki um það að stinga hausnum í sandinn í þeirri von að þá gerist ekkert. Því hefur aldrei verið haldið fram af mér, né mörgum þeim, sem gagnrýnt hafa Icesave-samkomulagið harðlega.

Gagnrýnin hefur snúizt um það að verið var að semja um hluti, sem alls ekki var þörf að semja um, þegar haft er í huga að aldrei var um að ræða ríkisábyrgð á Icesave-reikningum Landsbankans.

Hins vegar hefur harðri gagnrýni verið beint að samningamönnum Íslands og þeirri arfaslöku frammistöðu, sem þeir höfðu við og leyfa sér síðan að kalla samning. Þetta var aldrei samningur. Þetta var krafa á Ísland, sem Hollendingar og Bretar skrifuðu sjálfir, að heita má, og snillingarnir okkar gengust síðan við sem raunverulegum samningum. 

Við erum ekki að gera því skóna að Icesave-klúðrið sé mál, sem „hverfi“. Við viljum bara að því séu gerð eðlileg skil. Um meira er ekki beðið; réttara sagt, krafizt.

EES-samningurinn var í húfi

Hver hefur leyfi til að setja íslenzku þjóðina á hausinn?

Til þessa hefur enginn stjórnmálamaður, núverandi eða fyrrverandi (ef til er eitthvað, sem hægt er að kalla „fyrrverandi stjórnmálamann“) tjáð sig með jafn afgerandi hætti um Icesave-klúðrið og Davíð Oddsson. Svo afgerandi að núverandi fjármálaráðherra átti engin orð til að lýsa skoðun Davíðs í viðtali Við Agnesi Bragadóttur í Morgunblaðinu 5. júlí sl. nema þannig að hann hefði haldið að Davíð Oddsson væri hættur í pólitík.

Höfuðinntakið í málflutningi Davíðs Oddssonar er að íslenzk stjórnvöld hafi ekki leyfi til að setja íslenzku þjóðina á hausinn.

Það sagði hann í viðtalinu í Morgunblaðinu og það er hann enn að segja. Það er engin ríkisábyrgð á Icesave-reikningum Landsbankans; var ekki og verður ekki, þrátt fyrir að Svavar Gestsson og Indriði H. Þorláksson hafi látið blekkjast og „samið“ í samræmi við það. Fyrir nú utan það að Svavar Gestsson „nennti ekki að hanga í þessu lengur“.

Það væri gott að sjá Davíð koma á ný inn í hringiðu íslenzkra stjórnmála.

Engin ríkisábyrgð á Icesave

Hámark ósvífninnar

Það er hámark ósvífninnar að ríkisstjórnin með Samfylkingarmenn í broddi fylkingar skuli predika um óþekktar stærðir hagtalna þegar að því kemur að ræða og meta efnahagslega óvissu og áhrif hennar á almenning og þjóðarbúið, í samhengi við skuldir.

Það er einmitt þessi sama ríkisstjórn, sem bjó til þessa óvissu með því að spila rassinn úr buxunum með arfaslökum samningum um Icesave-klúðrið við Breta og Hollendinga.

Það er einnig þessi sama ríkisstjórn, sem ákveður að verja dýrmætum tíma í þras um viðræður við Evrópusambandið í stað þess að vinna hörðum að því að koma bönkunum á lappirnar, að koma heimilunum til hjálpar og gera atvinnuvegunum kleift að sinna sínu hlutverki. Það er eytt dýrmætum tíma á Alþingi um mál, sem ekki er vissa fyrir að meirihluti sé fyrir í þinginu.

Það er eytt dýrmætum tíma í argaþras um mál, sem allar líkur eru síðan fyrir að hljóti ekki náð fyrir augum almennings ef til þjóðaratkvæðagreiðslu kemur.

 

Efnahagsleg óvissa verri en skuldir

Tólf ástæður til að hafna Evrópusambandsaðild - Leið til óláns - 4/12

Heimssýn, Hreyfing sjálfstæðissinna í Evrópumálum hefur kynnt helztu ástæður fyrir höfnun aðildar að Evrópusambandinu.

Fyrir okkur, sem höfnum þessari leið til óláns, segja þessar greinar allt, sem segja þarf um hugveilu Samfylkingarinnar og villu þeirra annarra, sem telja að við eigum eitthvert erindi í ofurveldið.

Ég ætla að birta þessar tólf greinar. Hér er grein nr. fjögur:

 

Samþjöppun valds í ESB

 Í ESB hefur mikið vald færzt til embættismanna í Brussel og til ráðherra, sem taka veigamestu ákvarðanir.

Þingið hefur fyrst og fremst staðfestingar- og eftirlitsvald. Almennir þegnar í aðildarlöndunum hafa því lítil áhrif á þróun mála og afar dræm kosningaþátttaka til þings ESB sýnir hve framandi og fjarlægt Brusselvaldið er þeim.

Lýðræðishallinn í ESB er, einn og sér, næg ástæða til að hafna ESB-aðild. Valddreifing er tímans kall, en vaxandi valdasamþjöppun í miðstýrðum stofnunum ESB, sem að litlu leyti lúta eftirlitsvaldi kjósenda, er tilræði við þróun lýðræðis í Evrópu. Á Íslandi geta kjósendur fellt ríkisstjórn, sem þeim líkar ekki við, en í ESB hefðu þeir engin áhrif á hverjir yrðu hinir nýju yfirboðarar landsmanna.

Tólf ástæður til að hafna Evrópusambandsaðild - Leið til óláns - 3/12

Heimssýn, Hreyfing sjálfstæðissinna í Evrópumálum hefur kynnt helztu ástæður fyrir höfnun aðildar að Evrópusambandinu.

Fyrir okkur, sem höfnum þessari leið til óláns, segja þessar greinar allt, sem segja þarf um hugveilu Samfylkingarinnar og villu þeirra annarra, sem telja að við eigum eitthvert erindi í ofurveldið.

Ég ætla að birta þessar tólf greinar. Hér er grein nr. þrjú.

 

Völd litlu ríkjanna fara minnkandi

Völd lítilla ríkja í ESB fara smám saman minnkandi, en völd hinna stóru vaxandi.

Stefnt er að meirihlutaákvörðunum í stórauknum mæli með hliðsjón af íbúafjölda aðildarríkjanna. Ísland fengi 3 atkvæði af 350 í ráðherraráðinu, þar sem mikilvægustu ákvarðanirnar eru teknar, og 5 atkvæði af 750 á ESB-þinginu. 

Sjálfstæð rödd Íslands myndi að mestu þagna á vettvangi Sameinuðu þjóðanna. 

Því fámennari og áhrifaminni sem aðildarríki eru, þeim mun meiri er skerðing sjálfstæðisins og hvergi yrði sú skerðing jafn tilfinnanleg og hér, m.a. vegna þess hve sjávarútvegur vegur þungt í efnahagslífi okkar og orkuauðlindirnar eru miklar og vannýttar.

Hætt er við að Ísland verði eins og hreppur á jaðri risaríkis þegar fram líða stundir.

Samningamenn, sem kunnu ekki til verka

Það er orðið alloft sem hreyft hefur verið mótmælum á þessum vettvangi við því að láta fyrrverandi atvinnupólitíkus, nú sendiherra, og embættismann á eftirlaunum, þó úr skattkerfinu sé, leiða jafn flóknar viðræður og þær, sem voru undanfari samnings um lausn á Icesave-klúðrinu.

Það er ekki einfalt að leiða til lykta deilur, sem snúast um hundruð milljarða, og varða þjóðarheill. Til þess þarf þrautþjálfaða og öfluga samningamenn, ekki aðila, sem hafa dundað sér við prótokollmiðað snakk. Enn síður þarf samningamen, sem lýsa því yfir að þeir hafi viljað „hespa þessu af því þeir nenntu ekki að hafa þetta hangandi yfir sér lengur“, svo vitnað sé óbeint í orð nefndarformannsins.

Jón Daníelsson orðaði þetta sennilega bezt þegar hann lýsti samningaviðræðunum við Hollendinga og Breta við fótboltaleik, þar sem við ættust Grótta og Manchester United. Menn verða að nota ímyndunaraflið til að komast að því, hvorir hafi verið Grótta.

Ég held það liggi nokkuð beint við að allra ráða verði leitað til að taka þennan samning upp og síðan verði fengnir alvöru menn til verka.

 

 

Starfsmenn AGS mótmæltu