Þráhyggja Samfylkingarinnar

Ef lýsa á hugarástandi Samfylkingarfólks þegar rætt er um ESB má helzt láta sér detta í hug ástsjúka unglinga eða þá forfallna meðlimi öfgakennds sértrúarsafnaðar.

Krítísk hugsun er ekki til staðar, a.m.k. rekur mig ekki minni til að hafa séð örla fyrir neinum slíkum þankagangi. Því hlýtur það að vera hæpið að hlíta lítt sem ekkert hugsuðum órum um að hlaupa í fangið á Þjóðverjum, Frökkum og Spánverjum, sem öllu ráða í Brussel og munu, ef  óskir og væntingar Samfylkingarinnar ganga eftir, öllu ráða hér á skerinu innan tíðar. Faðmlögin verða harkaleg, það get ég fullyrt.

Tekizt er á um ESB, kosti þess og galla, í netheimi, eins og vera ber. Einn ágætur bloggari heldur því fram að „Samfylkingin geti ekki og megi ekki fá opið umboð til Brussel og semja um aðild að ESB, sama og að afhenda skrifræðinu í Brussel Ísland „ef þeir vilja vera svo góðir að taka við landi og þjóð"". Annar segir í athugasemd: „Samfylkingin er eini flokkurinn sem er með staðfasta og ákveðna stefnu í ESB málinu".

Ég held að báðir þessir bloggarar hafi mikið til síns máls. Sé litið til orða bloggara nr. 2, þá eru staðfestan og einbeitnin vissulega til staðar. Gengið skal í bandalagið, hvað sem tautar og raular. Það sem okkur vantar þó, og viljum gjarnan sjá, er útlistun á því hvernig að málum yrði unnið án þess að valda landi og þjóð stórskaða, sem aldrei fengist bættur. Þar væri um að ræða aðildarviðræður, sem margir virðast hlynntir, en fáir átta sig á hvernig þær gætu farið fram; það er svo anzi mikið í húfi.

Bent er á að „VG vill ekki í EB og hefur því enga fyrirvara sett gagnvart aðildarviðræðum sem þeir eru í prinsipinu á móti". Í framhaldinu er rætt um að svo virðist sem stjórnarflokkarnir líti á það sem raunverulega lausn að láta Alþingi kveða af eða á um hvort farið verði í aðildarviðræður. Kæmi þá til kasta stjórnarandstöðu að taka endanlega ákvörðun í þessu erfiða máli. Verði þetta niðurstaðan, þá er rétt að hafa í huga að Samfylking og vinstri grænir hafa nú þjarkað um ESB í 12 daga, sem liðnir eru frá kosningum (höfðu raunar 80 til viðbótar meðan minnihlutastjórnin sat).

Niðurstöðu hefði mátt ná á einum formiðdegi og einhenda sér síðan í það, sem máli skiptir og lofað var fyrir liðlega 90 dögum: Raunverulegar aðgerðir fyrir heimilin og atvinnuvegina.