Hollenzkir innstæðueigendur veita ráð

Það er tvennt, sem talsmaður hollenzkra innstæðueigenda segir af viti í áskorun til þingmanna um að fella frumvarp um ríkisábyrgð vegna Icesave-hörmunganna. Annað er vaxtastigið, 1%. Þetta er sú vaxtaprósenta, sem ég hélt fram að væri hæfileg sem kostnaður af láni milli landa, og um væri að ræða nauðungarlán, í bloggfærslu fyrir ekki löngu síðan.

Hitt atriðið er sú staðreynd að „Íslendingar muni aldrei ráða við það lán sem samkomulagið við Breta og Hollendinga um Icesave felur í sér“.

Það, sem á eftir að skila sér til Hollendinga (og Breta) er sá einfaldi sannleikur að Íslendingum ber engan veginn að greiða þessar ógnarfjárhæðir, hvort sem um er að ræða 3,6 milljarða evra á 5,5% vöxtum eða (og Guð hjálpi okkur), 7,3 milljarða á 1% vöxtum.

Þetta er ekki okkar vandamál, einsog Jón Daníelsson, prófessor, benti á í grein í Morgunblaðinu 30. júní sl. og Davíð Oddsson rakti á eftirminnilegan hátt í viðtali við Agnesi Bragadóttur sl. sunnudag.

Hvetja þingmenn til að fella Icesave-frumvarp

Athugasemdir

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 8.7.2009 kl. 02:17]

Er ekki eina leiðin að láta þessa þrjá banka einfaldlega fara í gjaldþrot og skipa þeir skiptastjóra eins og gert er við önnur fyrirtæki? Lánadrottnar þeirra og innistæðueigendur, innlendir og erlendir geta þá slegist um eignir bankana. Íslenski Tryggingasjóðurinn kemur síðan með sitt framlag skv. Íslenskum lögum.

Þessar 280 milljarðar sem ætlaðir eru í að endurreisa bankana verði setti í Sparisjóðina, MP Banka og aðrar fjármálastofnanir sem þegar eru starfandi. Þeir munu án efa klára sig vel að því að sinna bankastarfsemi á landinu næstu árin.

Þeir sem geymdu fé sitt í þessum bönkum tapa vissulega miklu af sínu fé en er það ekki illskárri leið en þjóðin verði dæmd til fátæktar og örbyrgðar næstu hálfa öldina í skuldafeni eftir að við höfum tapað þeim málaferlum sem verið er að hóta okkur?

Við munum tapa þessum málaferlum, það verður aldrei hægt að verja fyrir dómi lög sem ganga út á að mismuna innistæðueigendum eftir þjóðerni.

Verður ekki að setja þessa banka í gjaldþrot, er það ekki eina leiðin?

[Gunnar Gunnarsson, 8.7.2009 kl. 02:31]

Það er erfitt að láta sér detta í hug, hvað gæti verið bezta leiðin. Það, sem er þó nokkuð fyrirsjáanlegt er að það verður seint, ef nokkurn tíma, friður um starfsemi íslenzkra banka úr því sem komið er. Mín kjörleið hefði verið að fækka íslenzkum bönkum í tvo, jafnvel einn, og leyfa síðan stofnun á borð við MP Banka að þróast, dafna og stækka. Vonandi hafa svo einherjir sparisjóðanna burði til að láta að sér kveða.

Að setja bankana þrjá í þrot er nokkuð sem ég held að yrði okkur ekki til framdráttar m.v. þær gloríur sem við höfum þegar gert í bankamálum.

Ég er þeirrar skoðunar að hefði rétt verið að málum staðið, ættum við góða möguleika fyrir dómstólum, að teknu tilliti til þess lagaumhverfis, sem Evrópa býður upp á. Þá á ég t.d. við inntak Trichet-skýrzlunnar og þær vísanir, sem hún veitir í aðstæður á borð við „algjört hrun“ bankakerfis í einu landi.