Bókhaldsleg fegrunaraðgerð

Sú var tíðin, þegar viðskiptafræði var numin, að sérlega var varað við því að í uppgjörum fyrirtækja væri notazt við liði, hvort sem varðaði tekjur/gjöld eða eignir/skuldir, sem ekki væru hafnir yfir vafa. Leiðbeinandi í endurskoðun lagði á það áherzlu að þeir, sem tækju að sér að ganga frá reikningum rekstraraðila væru hvorki gerðir út til að fegra né lýta afkomutölur eða aðrar niðurstöður. Tilgangurinn væri að komast að réttri og sannri niðurstöðu. Væri um vafaatriði (e. contingent items) að ræða, mætti ekki láta þau verða til þess að aðilar kæmust að annarri niðurstöðu en þeirri réttu. 

Eitthvað er þessi aðferðafræði að velkjast fyrir þeim, sem sjá um bókhaldið fyrir Hafnarfjarðarbæ. Gullna reglan er sú, að meðan ekki hefur náðst sátt um ákveðna liði, sérstaklega ef um þá er deilt fyrir dómstólum, skuli þeim haldið þannig að þeir hafi ekki afgerandi áhrif á niðurstöður bókhalds.

Það er mitt mat að hér hafi Hafnfirðingum orðið á í messunni. Það er ljóst, að rekstrarstaða bæjarins var erfið sl. ár, sérstaklega vegna erlendra lána, en það réttlætir ekki að farið sé á svig við eðlilegar varúðarreglur í reikningshaldi.

Íslendingar hafa séð afleiðingar vafasamra aðgerða í reikningshaldi fyrirtækja, sem voru látin ganga kaupum og sölum við síhækkandi verði til þess eins að unnt væri að slá lán út á gerviniðurstöður eða greiða eigendum arð, sem engar rekstrarlegar forsendur voru fyrir.

Því er ekki úr vegi að spyrja þá, er fara með stjórn fjármála Hafnfirðinga: Höfum við ekkert lært?

11,5 milljarða halli en ekki 4,2 milljarða