Þægileg innivinna

Það er ekki auðvelt að átta sig á þessari þráhyggju, sem virðist þjaka starfsmenn banka þegar kemur að umræðum um laun.

Þegar öllu er á botninn hvolft, þá kemur í ljós að um er að ræða skrifstofumenn, sem sótzt hafa í að vinna hjá banka, enda því gjarnan haldið fram að um sé að ræða fremur þægilega innivinnu. 

Fyrir þessa innivinnu sína fá starfsmenn bankanna svo greidd þrettán mánaða laun á hverju tólf mánaða tímabili, en tárast nú af svekkelsi yfir því að enginn sé bónusinn.

Ekki verður á þessum vettvangi farið nánar út í launakjör bankamanna eins og þau kunna að vera í dag eða voru áður, a.m.k. ekki að svo komnu máli.

Hitt er annað mál, að ef greiða á bónusa, þá mætti gjarnan hafa sparifjáreigendur í huga, sem og aðra þá, sem treysta bönkum fyrir fjármunum sínum. Það eru fjármagnseigendurnir, sem eiga að njóta umframhagnaðar, ef einhver er, en ekki starfsmenn banka. 

Hugtakið eyðilagt með rugli