Hinn stjórnarskrárvarði réttur

Það kemur stöðugt betur í ljós að ískenzk stjórnvöld ætluðu sér að nota hvert það tækifæri, sem gæfist til að komast hjá því að þurfa að fá skilaboð þjóðarinnar í hausinn.

Það átti að gera allt til að komast hjá því að halda þjóðaratkvæðagreiðslu, sem er stjórnarskrárvarinn réttur okkar til að segja álit okkar á klúðri Steingríms J. Sigfússonar og félaga, samningnum við Breta og Hollendinga.

Fjármálaráðherrann lætur nú hafa eftir sér að „allt bendi til þess“ að atkvæðagreiðslan verði haldin þann 6. marz. Greinilegt er, hins vegar, að flest hefði verið ákjósanlegra fyrir fjármálaráðherrann en að sjá þessar kosningar verða að veruleika.

Það hefði margt verið til vinnandi fyrir fjármálaráðherrann að koma í veg fyrir að samningur félaga Svavars og félaga Indriða yrði boðinn undir þjóð í atkvæðagreiðslu og felldur þar.

Félagi Svavar „nennti ekki að hafa þetta hangandi yfir [s]ér lengur“.

Hann nennti því ekki og verður nú að horfast í augu við afleiðingarnar. Letin getur verið dýrkeypt.

 

 

Fundi lokið án niðurstöðu