Hin „tæra snilld“ Landsbankans, banka allra landsmana

Þá hefur verið gengið formlega frá skuldsetningu íslenzks þjóðfélags um ókomna tíð. Hin „tæra snilld“ Landsbanka Íslands hefur snúizt upp í andhverfu sína, svo um munar, og er nú endanlega orðin að minnisvarða um ómælda fíflsku í bankastarfsemi, öllum til ama og flestum til skaða.

Ögmundur Jónason gat þess í athugasemd að „það [hefði] myndazt breið samstaða í þessum sal“ og átti hann þá við afgreiðslu þingsins á ríkisábyrgð á lántöku Tryggingasjóðs innstæðueigenda og fjárfesta; ríkisábyrgð á samningsklúðri þeirra félaga Svavars Gestssonar og Indriða H. Þorlákssonar, sem fjármálaráðherra ætlaðist upphaflega til að fleytt yrði í gegnum þingið án umræðna og án þess að þingmenn fengju, yfirleitt, að kynna sér málið.

Það var þessi Ögmundur, sem gjammaði og kallaði fram í fyrir einum af þingmönnum Framsóknarflokksins, sem hafði þor og getu til að setja sig á móti þessari vesældarafgreiðslu og kalla eftir betri og bitastæðari fyrirvörum.

Niðurstöður endanlegrar atkvæðagreiðslu renna svo sannarlega ekki stoðum undir þá fullyrðingu Ögmundar Jónassonar að breið samstaða hafi myndazt; þvert á móti. Ríkisábyrgðin var samþykkt af naumum meirihluta þingmanna, 34 af 63. 14 voru á móti (megi þeim vegnast vel), en 14 sátu hjá (litlir getum við verið).

Ég sé ástæðu til að halda á lofti nöfnum þeirra tveggja samflokksmanna minna, sem höfðu kjark til að greiða atkvæði samkvæmt samvizku sinni. Þeir eru Árni Johnsen og Birgir Ármannsson. Þeir sögðu nei.

 

 

 

Icesave-frumvarp samþykkt